De rol van Napoleon in de Franse revolutie

Napoleon Bonaparte, eigenlijk Napoleone di Buonaparte is geboren op 15 augustus 1769 en is gestoreven op 5 mei 1822. Hij was een Franse generaal en dictator tijdens de republieke tijden in het Franse rijk (na de Franse revolutie). Hij werd Napoleon I genoemd en hij was vanaf 2 december 1804 tot 11 april 1814 zelfgekroonde keizer van Frankrijk. Hij was ook voor een tijdje de koning van Italie. In de tijd dat hij aan de macht was heeft hij veel verandering gebracht. Niet alleen in Frankrijk, maar ook in de rest van de wereld. Zoals bijvoorbeeld in Nederland en Belgie. (Daar gaan we het in het volgende stuk over hebben)

Toen in 1789 de Franse Revolutie begon sloot Napoleon zich daarbij aan. In Auxonne (=een stad)  stond hij onder bevel van de Franse generaal Jean-Pierre du Teil.  Toen in 1793 Lodewijk XVI onthoofd werd in Parijs slaagde Napoleon er aan het einde van het jaar in om Toulon, dat werd bestuurd door de royalisten en de gematigde revolutionairen, in te nemen. Door deze overwinning kwam hij aan de goede kant te staan van de broer van Robespierre (Augustine). In 1795 kreeg hij een voorstel om in Vendée (een provincie in het westen van Frankrijk) de macht te krijgen, maar hij weigerde dit. Hij verhuisde naar Parijs, hier leefde hij in armoede. In oktober kreeg hij de kans om in de spotlight te staan. De regering vroeg aan Napoleon om in Parijs de royalistische opstand van 13 Vendemiaire te beeindigen door met wel 40 kanonnen op de menigte te schieten. Als beloning werd hij daarna een brigadegeneraal. in 1796 kreeg hij een bevel van het leger van Italie, om Oosterijk aan te vallen.

Uiteindelijk greep hij in 1799 de macht door middel van een staatsgreep. Hij deed dit met geweld en door angst te zaaien bij de Franse bevolking. Het was wel een erg slimme zet, hij kwam in de tijden van chaos en bracht langzamerhand de orde weer terug in het Franse rijk. Hierdoor zijn er natuurlijk wel veel levens aan verloren gegaan. Toen hij na een tijdje de rust had teruggebracht in Frankrijk had hij veel mensen die voor hem waren. Ze waren weer tevreden met hun leider en Frankrijk kreeg langzamerhand hun schatkist weer vol door de oorlogen die Napoleon had gevoerd met de omringende gebieden. Uiteindelijk kwam hij ten val in het Nederlandse Waterloo (ook wel de slag van Waterloo genoemd). Hij werd verbannen naar Sint-Helena en daar is hij gebleven tot hij op 51 jarige leeftijd stierf, hoogwaarschijnlijk was de oorzaak maagkanker.